امید همه چیزه...

شاید بزرگترین فرق پیرها و جوونا 

اینه که جوونا بالاخره از یه راهی امید به زندگی رو پیدا می کنن 

ولی پیرها... به همه امیدهاشون میگن خب که چی 

پیری اصلا دوره بدی نیست ولی به قول دکتربابایی زاد... به شرطی که به خرد برسه 

بهترین دوره زندگی میشه اصن 

یا حس دکترگنجی به پیریش... واقعا تحسین برانگیزه 

اینکه نوشته بود خیلی هم تنهاییشو دوست داره و اصلا بهش نیاز داره 

آدم این پیرها رو می بینه به زندگی امیدوار میشه 

ولی وقتی عموم بزرگترای خودمونو می بینیم... واقعا آدم ناامید میشه