شاید امشب احساس کردم به حرف هایش نیاز دارم... به اینکه دوستم داشته باشد
یادمه یه روزایی من خیلی بیشتر و بهتر ازین دختره جدیده... دوسش داشتم و هواشو داشتم و دعا و فلان و بیسار
و من حالا چه راحت شدم آدم بده ی فراموشکار
مهم نیست
...
شاید مهم تر از هرچیزی... اون بود که باعث شد اینجوری... به اظهار علاقه ها بی اعتماد شم
+ فک کنم خیلی بد از قضایا بیرون میام... :-|
مث یه تلخی بی پایان میمونه... دهع!
البته البته خاصیت مجازی بودن فرد مذکور دامن کشان دامن می زند به این قضیه
چه قدر مزخرف
برای بار هزارم عرض می کنم... مجازی خانه کوفتی ست که...
کاش ما آنقدر تنها نبودیم که پناهمان میشد اینجا
البته الان اینجا پناهم نیست...
قبلا ها را میگم
رابطه عمیق با آدمی مبهم... این دیگه چه صیغه ایییههههه
کل روانتو میگیره... تو دفترتم می نویسی انگار یارو حاضر و ناظره والا... :-|
بعدشم هیچ وقت گورش از جلو چشات گم نمیشه... اوغ...
رابطه های مبهم عمیق مجازی باعث میشن وقتی همسرهم اختیار می کنید بازم... فک کنید اون تنهاییتونو پر نمی کنه یا نیاز های روحیتونو اونجور که میخواین پاسخگو نیست
آخه اینجور روابط یه طور روحانی(؟) دارن
مخاطبم کسایی نیست که چتای مزخرف می کنن و...
منظورم انسان های مثلا روشن فکر و تنهاییه که بساطشونو میندازن اینجا
ینی خاک بر سرهممون!
شیطونه میگه اثرشونو از روزگار محو کنم... هیچ وقتم سراغشون نرم و خبری نداشته باشم
