آمده ام تا تو بسوزانی ام

با همه ی بی سر و سامانی ام

باز به دنبال پریشانی ام

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

در پی ویران شدن آنی ام

آمده ام بلکه نگاهم کنی

عاشق آن لحظه ی طوفانی ام

دل خوش گرمای کسی نیستم

آمده ام تا تو بسوزانی ام

آمده ام با عطش سال ها

تا تو کمی عشق بنوشانی ام

ماهی یِ برگشته ز دریا شدم

تا تو بگیری و بمیرانی ام

خوب ترین حادثه می دانم ات

خوب ترین حادثه می دانی ام ؟

حرف بزن ابر مرا باز کن

دیر زمانی ست که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن ، سال هاست

تشنه ی یک صحبت طولانی ام

ها... به کجا می کشی ام خوب من ؟

ها ... نکشانی به پشیمانی ام !

*محمدعلی بهمنی

+ اونقدر این شعر به حالم خورد... که ترجیح میدم هیچی نگم... هیچی.. هیچی

نه به خودم.. نه به اینجا.. نه به شما