نمی دونم

بیا به روزهای خوب برگردیم... 

بیا من بسیار خسته م 

بسیار دلتنگ 

بسیار دور... 

بیا باید ساعت ها حرف بزنیم 

ساعت ها به چشم های یکدیگر نگاه کنیم 

ساعت ها چشم های سبز عجیب تو 

ساعت ها چشم های قهوه ای جادویی من

بیا به روز های خوب برگردیم...

به لحظه های اوج... به پروازی که با تو بود... با من بود 

جهان بدون من و تو چیزی برای داشتن کم دارد 

برای خاطر جهان هم که شده باید برگردیم به روزهای خوب

بیا به روزهای خوب برگردیم 

و زیبایی این نوشته راستش اصلا مهم نیست 

و آن دفتر سیاه شده برای تو 

هیچ چیز مهم نیست... هیچ 

حتی روزهایی که گذشت هم

.

. 

.

فقط برگردیم و دیگر هیچ 

هیچ 

هیچ

هزار حرف به این دل ماند... نگو نمی رسم...