برای خورشید جان
پنجشنبه, ۱۳ خرداد ۱۳۹۵، ۱۱:۱۱ ب.ظ
فواره ی اسفند
بر دوش خردادی...
آتش نزن ما را
آخر کمی باران
بر جان این پاییز
باید ببارانی...
باور نخواهم کرد
کان تیر می آید
خورشید تابستان
بی رحم می تازد
بینی که جان ما
سرسخت خواهد سوخت
اما نمی افتد...
اما نمی پرسد...
هی تو! کجا بودی؟
ما را از آن اسفند
تا دوش این خرداد
این طور جانانه
با آن که فواره
در دست می بردی...
ما را تو سوزاندی
ما را تو سوزاندی
+ 10 خرداد
+ جدا دوستش داشتم... خودش جاری شد
