Du bist mein

نمی دونم چرا احساس کردم... حالا که بعد سه سال دارم خوندنش رو ادامه میدم ... باید تغییر کرده باشه 

کریستفو میگم!  ولی هنوزم همون از عقل آزاده که بود...! 

عا‌شق این تیکه سرودهایی هستم که بین رمان از زبان شخصیت ها نوشته شده 

Du bist mein... und nun ist das meine meiner als jemals... 

تو از آن منی و اینک من از آن خویشم، بدان سان که هرگز نبوده ام... 

ص1291

یا اونی که آنتوانت موقع مرگش زیرلب می خوند :

I will come again... my sweet and bonny... i will come again

برمی گرده اما در قالب اولیویه! یه جور غم انگیزانه