مجاز هستم! سلام
احتمالا آدم های مختلف شکل های مختلفی در برابر فضای مجازی به خودشون می گیرن!
زمستونی که گذشت خیلی چیزهای جالبی درباره خودم فهمیدم
اینکه مثلا من یه پا فضای مجازی ام!
یعنی سیستم مغزم و فکرام یه جورایی شبیه فضای مجازیه
به خاطر همین هم از همون وقتی که پام به اینترنت باز شد.. دارم سعی می کنم ترک کنم! مثل یه معتاد
به نسبت خیلی هم استفاده نمی کردم! اون روزها مگه چه جوری بود! با کامپیوتر فوقش روزی دوساعت آنلاین بودم! اونم سرظهر وقتی که همه خواب بودن
تازه چی کار می کردم؟ با اون سرعت درخشانی که داشتم.. ته تهش یه پست میزاشتم و به وب بچه ها سرمی زدم و...
خییییلی از کارایی هم که همه اون روزا انجام میدادن انجام ندادم. مثلا چت روم و فیسبوک و... کلا تعطیل بود. چون حوصله شو نداشتم.
ده تا درمیون پستامو میخوندی.. زیرش نوشته بود.. میخوام دیگه از این به بعد کمتر بیام نت:-D
حالا در برابر من عطیه بود! خیلی بیشتر از من آنلاین بود و خیلی بیشتر از من و با سرعت خیلی بهتری کارهاشو انجام میداد.. درس یا کتاب میخوند!
و چییی می شددد و خیییلی به ندددرت به این فکر می افتاد که باید کمتر استفاده کنه
و این برای من خیلی عجیب بود.
ولی من هنوزم که هنوزه... اینترنت منگم می کنه! انگار دوتا قطب همنام آهن ربا رو به هم نزدیکشون کنی
این خیلی جالبه به نظرم... بنابراین نمیشه گفت به ادما که چه کار کنید و چه طور استفاده کنید. احتمالا هرکسی باید به خواسته های درون خودش گوش بده.
الانم وقتی میگم دریافت هام کم شده و جمله های خشک و خالی
یعنی اینکه فضای مجازی درونم فعالیتش خیلی زیاد شده و دارم وا میرم... در برابر این فضای مجازی هم ممکنه اون قدر سبک بشم که توی آسمون معلق بمونم و...
یه کمی خنده داره به نظر! :-P
