شخصیت های کلیشه ای

یکی از عجایب دنیای مجازی که خیلی وقت ها یادم میاد و بهش توجه می کنم اینه که ....

به طرز خیلی واضحی اینترنت باعث شده تفاوت های فرهنگی و فاصله های طبقاتی به چشم نیاد . حتی تر ... تفاوت های فردی! مثل هوش و روابط عمومی و...

الان یکی که توی دنیای واقعی هیچ کس آدم حسابش نمی کنه ( که حتما به اشتباه) توی دنیای مجازی با چهارتا حرف قلمبه و عزیزم و گلم و فلان و بهمان ... یکی هست عین بقیه 

انگار چندتا تیپ شخصیتی محدود و کلیشه ای ساخته شده که هرکسی به هر دلیلی با خود واقعی یا توانایی ها و قابلیت های خودش حال نکنه ، اون قالب رو انتخاب می کنه و شکلش میشه 

قبلا که وبلاگ نویسی و خلاصه اظهار فضل و نظر و خاطره گویی مد بود ، مشخص بود که این آدمی که داری می خونی و می بینی پست هاش رو ، حدودا جزو کدوم دسته از آدم هایی هست که اطرافت می بینی ولی حالا اصلا معلوم نیست کی به کیه 

به یه جور شباهت و چراغ خاموشی داریم می رسیم که به نظر نمیاد بهشت گونه باشه. 

من مشکلی ندارم با اینکه کسی که توی دنیای واقعی جلوه نداره...توی دنیای مجازی جایگاهی هرچند الکی داشته باشه ... حتی خودم هم به همین دلیل وب نویسی رو شروع کردم. درواقع خیلی ها...حس نفهمیده شدن بین آدم های واقعی و...! اما مشکل اینجاست که تفاوتی توی اصل قضیه ایجاد نمیشه

اگر الان میگه سلام گلم...بهش میگن عزیزم...خب فردا که بره بیرون و توی جامعه و حتی خونه خودشون ، بازم همون آدم قبلیه .

اگر اختلال روانی داره...و مدام با افراد مختلف چت می کنه و بازیچه میشه ، توی جامعه همون دختر دیوونه س که همه ازش کلافه ن

یه جور پنهان شدن و سرپوش موقتی روی زندگی و محتویاتشه 

بیشترین ضرر فضای مجازی هم شاید متوجه همین  آدم های به هر دلیلی طرد شده از جامعه س 

و وای که چه قدر می تونه پیچیده تر هم باشه ... اون جایی که دنبال حمایت واقعی از دنیای مجازی باشیم. دردناک میشه 

کلا خیلی عجیبه اینجا....خیلیییی جای بررسی کردن داره و به نسبت هم به نظرم در دسترسه 

از هر جهت و دیدگاهی هم میشه بهش نگاه کرد

ولی هنوزم انگار کشور ما توی مرحله اینترنت خوب است یا بد گیر کرده😐

چندوقت پیش مقاله ها رو می دیدم ...چیز خاصی دست گیرم نشد 

+ 

ما ز بالاییم و بالا می رویم...

+

به شدت تحت تاثیر dream catcher قرار گرفتم ... خیلی مفهوم قشنگیه