برای باد رمیده ، بید پریشان
+ هرکسی یه جوریه دیگه...درست و غلط نیست
دارم می فهمم به نظر من رابطه بلندمدت با ادعای عمیق بودن و صمیمیت جنس متفاوتی داره از رابطه های دیگه
یک قسمت پاکی داره فراتر از منفعت طلبی ها و نیازها و برتری جویی ها
منفعت ها و نیازها همه هستن همه داریم
ولی اون یک قسمت وجود داره ... لابه لای همین نیازها و منفعت ها که فکر می کنم خیلی انسانیه و جنس رابطه رو عوض می کنه
پیش تو فرقی هست مثلا بین من و کسی که رفتار مشابه من رو ارایه میده به توی نوعی
ما آدم ها می تونیم خییییلی به هم کمک کنیم در آدم بودن و جالب باشیم برای همدیگه...ببینیم همو...مکث کنیم
اینقدر سریع و باعجله از خودمون فرار می کنیم؟ از کی فرار می کنیم؟
چرا هروقت سر دلمون غر هست یاد هم میفتیم...
شدیم یه عده آدم که از هم انتظار مشاور بودن دکتر بودن پایه بودن و ... و .... از هم داریم
بار روانی خودمونو روی دوش دیگری میندازیم... هی مقایسه می کنیم
وگرنه آدم با تو بگو هزارتا آدمی که رابطه کاری ..درسی و..... داره باهاشون،چه مشکلی داره؟
هیچی
شایدم من سخت میگیرم یا حرفام عملی نیست یا به درد عمه هام و خودم و امثال خودم میخوره ولی .... دارم میگم اگر خب عمق نداره روابطمون حداقل مدعیش نشیم
واقعا عجیب نیست آشنایی های اتفاقیمون با آدم های مشابهمون؟ که برامون چالش برانگیز میشه؟؟
ارزش داره این اتفاق ها...
چرا نمیگذریم از خودمون که اتفاق ها و جذابیت ها رو ببینیم!
نمیگم همیشه باید طور خاصی بود و ... ولی میشه فرصت های خوبی انسان ها با هم داشته باشن و باهم به چیزهایی برسن که تنهایی شاید هیچ وقت نفهمن
+ هنوزم هستن و کم نیستن آدم هایی که از عشق و عاشقی هاشون یا بچه دار شدنشون و بزرگ شدنش .. مفاهیم جالبی میفهمن یا احساسات عمیقی برقرار می کنن...حالا موقتی یا دائم
اما این وسط واقعا جایی برای رفاقت ها نیست و فقط ادعاشه و انگار کل شگفتی های زمین فوقش اینه که عاشق بشیم یا بچه مونو ببینیم که آخی فسقلی ببینش منم یه روزی همین بودم
عشق و بچه و خانواده ی انتخابی آدم که توی دایره خودته...بقیه یعنی کشک؟
بوی خودبینی زیاد میده این فکر
بوی ترس
