فصلی برای تنهایی...فصلی برای گذر
جمعه, ۲۴ دی ۱۳۹۵، ۱۲:۳۹ ق.ظ
نوشته که زنی بعد از سالها انتظار بچه دار میشه... بعد چندسال میفهمه دخترش سرطان داره ... دخترش می میره!
امروز با خودم میگفتم ... هرچه قدرم که با خودم بگم من ایمان داشتم...باور داشتم...منتظر بودم ، اندازه ایمان و امید و انتظار اون زن که نیست
مرگ بی رحمانه ترین شکل جداییه... یا شاید قطعی ترین...تلخ ترین
باید پذیرفت و در ادامه رفت و جستجو کرد و ساخت ...
قرار هم نیست تو رو ... خاطراتو سیاه کرد ... فقط باید گذشت
مثل عشق که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت ...
خداروشکر می کنم که تو زنده ای..سالمی .. نفس می کشی...
امید که روزهای بعد از این .. شادتر هم باشی
قضاوت بیرونی و قطعی نمیشه داشت اصلا... چون ما واقعیتی با هم نساختیم
تنها می مونه خاطرات و رویاها و یک سری درونیات ناگفتنی
من می گذرم... سخت ... اما وقتی نفس می کشی باید زندگی کنی!
دیشب از ویژگی های عشق برای خودم می نوشتم... تهش نوشتم که : و این حقیقت داره که تو معشوق من بودی !
حقیقت عجیبیه..این که یه روزی کسی روی این کره خاکی بوده که تو فکر می کردی قلبش همرنگ قلب تو بود...و باعث نیرو و احساس تکرار نشدنی ...
به قول مجید... سبب تو شدی ...
می دونم که نیرویی توی این جمله ها نیست... دارم برگ می ریزم...
+ ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم....
+ واقعا تلخ تلخ تلخ ...
+ بچه که بودم...وقتی هنوز هیچ کس و هیچ چیزی رو از دست نداده بودم ، از کلمه خداحافظی بیزار بودم
با یه شوخی خداحافظی و بازیای عطیه .. چیز عجیب و هولناکی توی قلبم می شکست و گریه می کردم
من همیشه پرهیز کردم از رفتن..از خداحافظی ... از پایان
اما بارها...بارها ... بارها...خداحافظی کردم...به پایان رفتم...و قلبم شکست
از شهر... از اشیا... از آدم ها.......
+ تو تا ابد ... آه آه ...
آه بلندی هستی که از نهاد من بر نمی آیی ...
+ غصه م گرفته به این دفتر ...
فعلا که تصور اینکه کسی غیر از تو بخواد بازش کنه و بخونه ... به شدت منقلبم می کنه .....
+ ببار ای بارون ببار ...
+ پیش از این سال هم زیسته ام و بعد از این هم...
+ hold on...pain ends....
