به نوای یاسمین لوی...
سه شنبه, ۲۸ دی ۱۳۹۵، ۱۱:۳۰ ب.ظ
تا میای برسی بگی که این تلخی هم قد و قواره زندگی نیست و نمیشه که اینطور بشه ... یه تلخی هایی این طرف و آن طرف می بینی که ...
میفهمی مجبوری گاهی حجم بزرگی از تلخی و ابهام رو ببلعی ...
و بگی : تازه این که چیزی نیست ...
+ وقتی محاله بودنت ....
+ نگران نباش ... تو همیشه امتیاز داشتن وجود خودت ... عقلت ..جهان و احتمالا پروردگاری رو داری ...
+ عجیبه در طول زمان ماها همیشه خودمون می مونیم
از سوال های کهنه زندگیم اینه که چرا هرکسی خودشه؟ چه جوریه که هرکی فقط خودشه؟
+ ای انسان ذاتا منفعت طلب ... جستجوگر ... پیش برو ... پیش برو ... برگشت راه اشتباهه
+ وقتی که من هر گره از موهاتو باز می کنم
از بس که طول می کشه عمر دراز می کنم ...
هی یلدا ... هی دختر ...
۹۵/۱۰/۲۸