بخوان آواز تلخت را...
کرک جان..
ولیکن دل به غم مسپار...
بنده ی دم باش..
کرک جان..
+ اخوان جان
مهر پایان بر همه تلاش هام..
می زنم
گوربابای بابای بابای دلتنگی...
.
.
که واقعیه... که واقعیه... که واقعیه...
.
.
شکستی... شکستی...
حالا دیگه گریه.. عادی ترین حالت زندگی منه
به درجه ای رسیدم که می تونم گریه کنم و حرف بزنم و کسی نفهمه
.
.
زندگی بدون گریه برای من خیلی سخته :-P
با همه ی بی سر و سامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدن آنی ام
آمده ام بلکه نگاهم کنی
عاشق آن لحظه ی طوفانی ام
دل خوش گرمای کسی نیستم
آمده ام تا تو بسوزانی ام
آمده ام با عطش سال ها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام
ماهی یِ برگشته ز دریا شدم
تا تو بگیری و بمیرانی ام
خوب ترین حادثه می دانم ات
خوب ترین حادثه می دانی ام ؟
حرف بزن ابر مرا باز کن
دیر زمانی ست که بارانی ام
حرف بزن حرف بزن ، سال هاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام
ها... به کجا می کشی ام خوب من ؟
ها ... نکشانی به پشیمانی ام !
*محمدعلی بهمنی
+ اونقدر این شعر به حالم خورد... که ترجیح میدم هیچی نگم... هیچی.. هیچی
نه به خودم.. نه به اینجا.. نه به شما
از یه جایی به بعد می فهمی...
تقصیر بقیه نیست.. غمگینی
یا
گناه بقیه نیست.. غمگینی
+ الکی مثلا قافیه داره
+ خب رپشو بخونید وزنم پیدا می کنه.. والا!
+ دستمو از پنجره بردم بیرون... هوا نوازشگر بود... همون هوای اسفندی همیشه
ولی من کی بودم؟
کی با منه امروز؟