حالا؟

داداششو آورد دانشگاه بهش جسد نشون بده 

پسره دید.... فکر کرد دوست پسر داره دختره 

اما حالا؟ 

حالا که دختره کلی به پسره دل داده؟ 

حالا که نمی تونه یادش بره؟ 

حالا... ؟؟

خب به درک

مهسا میگه خیلی ناراحتم... 

منم تو دلم میگم...  نگو نگو... نگو 

خسته شدیم اینقدر ناراحت بودیم 

دیگه به درک... 

+ آره جون خودم... 

نتوانم گفت

شرح آسودگی ناشی از نبودن تو را... واقعا... 

نتوانم گفت... 

خنده داره

دقیقا وقتی راضی می شیم به کسی که فکر می کنیم به ما علاقه داره...  نیمچه  علاقه ای داشته باشیم... 

دقیقا همون موقع اس که دیگه نمی تونیم تشخیص بدیم که دوستمون داره یا نداره 

و اینجاست که این سوال نقش می بندد در ذهن که...  شایدم من توهمی زدم اصن

:))) 

+ جواب این سوالو فقط زمان میده 

+ من دیگه آدم قبلی نیستم.. دارم یه آدم جدید میشم 

+ وقتی هی میگی حمایتی نداشتم... و....!  بالاخره تصمیم میگیری خودت حامی خودت باشی که هیچ کی..... 

.... 

چه سلامی...

بزن به سیم آخر... 

قیامتو به پا کن... 

+ هعییی.... 

+ یه لحظه قلبم ایستاد... 

+ خدایی.. کمکم کن :'( 

+ بی وفا حالا که من افتاده ام... از پا... چرا... :-( 

+ چه سلامی... 

واسه چی این همه تاخیر کردی 

به هوات محتاج بودم 

دیگه خیلی دیر کردی 

دوست بینی

امروز روز دیدن دوستا بود 

خیلی یهویی

در حال انتخاب کردن اسم مستعار با مهشید بودیم... که کوثر اس داد.  

بعد یهو گفت بریم بیرون... گفتم آره بریم 

بعد رفتیم و حرف زدیم و... 

خیلی جالبه... اونم بعد از کلنجار رفتن کلی با خودش و زجر کشیدن ازون پسر مزخرفی که باهاش بود دست کشید 

این آدمای مرد نما رو میگم... روکش مرد بودن دارن و ادعای بامسوولیتی و... ولی... پر از خالین 

پرررر

کوثر ازون آدماس که زندگیش خیلی خلا احساس کرد... و من میتونم بفهممش و اونم منو

مهسا همیشه حساس بود که با این دختر باشم... 

میگفت دروغ میگه... خیلی تخیلیه و چرت زیاد میگه و... 

ولی نمی دونه این سالها ما خیلی رفتیم باهم بیرون و... :)) 

امروز دیدمش... خیلی پخته شده بود... یه خانوم... دیگه شبیه اون دختر نپخته و سرکش و اغراق شده و بی تکلیف گذشته نبووود

کاملا متفاوت 

اونم کسی با اون همه خلا تو زندگیش و شرایطی فراهم واسه هر اشتباه بزرگی 

و این یعنی آدما تغییر می کنن و هیچ استثنایی وجود نداره 

هرکسی هرچقدرم داغون باشه... بازم می تونه... وقتی زنده س ینی می تونه و حتما خودش به خودش کمک می کنه 

زمان می بره ولی تغییر اتفاق میفته 

باید بزاریم آدما خودشون به یه نتایجی برسن نه اینکه ما دیکتاتورانه... بدون درک کردنشون و با ناامیدی قضاوتشون کنیم 

خیلی مهمه که وقتی کسیو می بینیم... دنبال نقاط مثبتش بگردیم... 

مثلا این دختره تو کلاسمون که همه بهش میگن جلف... اون قدی هم اغراق شده بد نیست و دور انداختنی نیست 

فقط زیر بار نگاه قضاوت بار ما داره اذیت میشه... 

نگاه های صفر و صدی ما... 

اگه من یا تو استرسمون زیاده... پس همه چی تمومه... پس بدیم... پس به درد نمیخوریم 

با هر چیز دیگه 

دیدگاه خیلی مهمه 

+ کجا بودم؟ :-D 

+ آها... 

ولی به نظرم کوثر خیلی موجود قوی و باحال و تاثیرگزار و برازنده ای شده و همه اینا رو به خاطر این داره که تونست خودشو باور کنه و دوست داشته باشه و نگاه دیگران به خودشو بریزه سطل زباله 

+ آی ام مددکار.. اند آی ام وری هپی فور ایت ^_^ 

البته هنوز مونده تا این عنوانو بگیرم ولی خب... بالقوه که هستم :-P 

+ کجا بودم؟ 

+ آها... 

بعدشم رفتیم حرم نماز و... بعدش رفتم آموزشگاه و به بروبچ کلاس زبون سر زدم 

خیلی خوب بود 

دلم تنگشون شده بود 

+ تازه کوثر راهنمایی م کرد که چه جور باشم در موقعیت فردا... خخخ :-D 

خوشم اومد از راهنماییش 

+ جسیکا دوشنبه عمل داره... خداکنه استرسش خییلی کم شه و سلامت بشه 

+ عنوان پست هم برگرفته از واحد کاربینی:-P 

که خیلی واحد جالبیه... دوستش داریم... کارمونو می بینیم! 

گذر از دهلیز

یه حرفایی رو باید زد... یه فکرایی رو ریخت بیرون 

که بشه ازشون گذشت

من الان چطورم 2... خیلی طولانیههه... نخونین... حال دارینا

+ خلاصه اون دوتای دیگه هم دعوا می کنن 

یکیشون میگه... من حس می کنم خوشم اومده ازش... خیلی خوبه... باهاش احساس راحتی دارم... انگار صد ساله می شناسمش... 

 خوش اومدن... اینجوری... تا حالا برام اتفاق نیفتاده بود 

خب دوس ندارم... دوس ندارم... دوس ندارم... دوست داشتن برام یه چیز دم دستی بشه 

حیفه... حیفم... من حیفم 

و اینجاست که شخصیت سوم سر برمیاره و درحالی که آتو گرفته و خوشحاله... میگه : 

خب حیفی؟؟  چرا خودتو حیف می کنی؟؟ 

بی خیالش شو... خودت باش 

یه کمی هم یه جوری زندگی کن انگار هیچکی نیست 

خودتو مستقل کن 

... 

اون یکی میگه : 

واه...  مگه تا حالا زندگیم خیلی خوشم گذشته و خیییلی فول آف انرژی هستم که ازم انتظار داری اینقدرم مستقل باشم؟  

یا چطوری مثلا بتونم مغزمو.. فکرمو ببندم ؟؟ 

... 

سومی میگه : 

خب تهش که چی... 

تو این دوره و زمونه کی مرد موندنه؟  هیچ کی... همه فقط از هم خوششون میاد 

بازم روت میشه بگی این فرق داره؟؟ 

تازهههه... دوست داری همش به این فک کنی که توهم می زنی یا واقعیه... اصن باید چه جوری باشی... آیا... آیا... آیا 

بسه دیگه این زندگی 

این سوالا مثل شکنجه هایی به روح منه 

فاطمه تو حق داری

من اشتباه کردم که گفتم مستقل باش

ولی به نظرم....  سعی کن تا جایی که میتونی خودتو توش نندازی... توی احساسات... توی علاقه... 

سعیتو تا جایی که میتونی

اینجوری هر چی که بشه تو کمتر ضربه میخوری

همون یه مقدار بیخیالیه و از بیرون به قضیه نگاه کردن بهت آرامش میده 

و هیچی بهتر از آرامش نیست 

الان میگی خاصه برات.. ولی وقتی یه مدت بگذره و تموم شه بره و نه خانی بیاد و نه خانی بره 

اون وقت به این نتیجه می رسی که خب... پس خاص نبوده اونقدری هم

حالا به نظرت مشکل میاد 

ولی بعدا نه 

به هرحال ماها واقعا مجبوریم کنار بیایم با وقایعی که رخ میدن... 

اگه بخوایم بجنگیم... نپذیریم... دیگه چیزی ازمون نمی مونه 

من خیلی میفهمم که حس می کنی این حست حیف بشه ولی فاطمه... کاری از دستت برنمیاد 

میدونم که دوست نداری... بخوره تو ذوقت...  ولی خب... 

+ نمی دونم چرا یه صداهایی میشنوم مبنی بر اینکه... اییشششش... واقعا تو اینقدر آدم کوچیکی هستی که دوست داشتن یه نفر اینقدر برات مهم باشههه؟  واقعا تو یه اینطور آدمی وابسته هستی؟؟ 

واقعاااا؟  تو اینقدررر نیازمندییی؟؟ 

+ بله می دونم... منم شنفتم. 

دوستان لطفا یاری برسانید این دوست عزیز رو فوش بارانش کنیم 

ای کوفت و وابستگی... ای کوفت و نیازمندی 

عزیزم من فرشته نیستم و تو نیز

یعنی چی... 

کاملا میتونم پیگییری کنم که چرا اینقدر وابستگی و نیازمندی برات امر مهمی شده... اون قدر که منو باهاش تحقیر می کنی

چون مدت زیادی با این معیار... منو میدیدی... برای اینکه اونجوری باشم که m دوست داشته باشه

ولی به قول مامان صفا.. خخخ...  این حرف خیییلی خودخواهانه س 

منم آدمم... 

نمیخواد به من بگی که این همه آدم... اون همه سال بدون عشق زندگی کردن.. اون وقت مگه تو چندسالته که هی میخوای دوست داشته باشی... 

اولا هرکسی یه جوری زندگی می کنه 

منم از اولش کودک عاطفی بودم... همیشه دنبال یه حس گنده بودم... 

وقتی سه ساله م بود... از دوری خواهرم تب کرده بودم یه بار... و این نشون میده چه موجود عاطفی بودم از اول 

اون وقت تو چه وضعی... زندگیم پر ترس و استرس شد و حمایتی نداشتم... بچه ی کوچولو... 

تو چه موقعیت هایی 

بعدشم از علاقه ی بزرگم... شهر... جدا شدم...  

این دیگه خیلیییی سنگین بود برام... 

همه اینا منو زمین زد... 

ولی چون که علایق خاصی داشتم... اونم به نوشتن... هنر... کتاب و... 

دنیای درونیم کوچیک نموند و تونستم بعد یه مدت یه اعتماد به درونی پیدا کنم 

و تو تمام این مدت حمایتی نداشتم 

یه سری مشکلات داشتم... که فقط خدا منو پرداد... از همه شون که حالا اینجام 

یه وقتایی آدم یادش میره از کجا به کجا رسیده 

واقعا.... 

Mمیگفت خیلی میپیچونی... نمی دونم من می پیچونم یا زندگی منو پیچوند... 

به هرحال... منم اون موقع ناراحت شدم و بهش گفتم... یه چیزی هست به عنوان درک نشدن... وقتی درک نمیشی... پیچیده میشی 

نمی دونم... حالا دیگه هیچی نمی دونم... 

ازون روزای مردادی 92 دیگه هیچی نمی دونم 

همه چی یادم رفته 

زندگیم یادم نمیاد...  

نمی تونم در آن واحد هم آدمی محصول گذشته باشم هم در حال حاضر

خودمو یه عنصر جدا و اتفاقی می بینم...  

همش فرار می کنم و میخوام رو به جلو باشم و یادم بره... ولی اینجوری نمیشه 

من میخوام یه زندگی جدید شروع کنم... و این نیاز داره تکلیفم با خودم مشخص باشه 

و اینکه می دونم... موجودی بسی هنرخیزم... و اگه بخوام اینجوری آواره و گم و معلق نگه دارم خودمو... فاتحه هرچی هنره تو وجودم خونده س... خدا بیامرزتش

آخرش هم ترمز می برم و تموم 

هیچ کدوم از رویاهامو واقعی نمی کنم 

من با m خودمو... زندگیمو... همه رویاهامو... گم کردم...  

یادم رفت چی دوست دارم چی دوست ندارم 

شایدم... اینکه زندگیمو ریخته بودم پای a نابودم کرد 

به هرحال اون روزا... تو نگاه من اون دوتا آدم یه نفر بودن و این یکی از شرم آور ترین حماقت هام بود... خدا می دونه فقط چی شد 

با همه اینا... بازم میگی... چرا دوست داری... چرا دوست داری یه دوست داشتن واقعی رو تجربه کنی؟  چرا دوست داری حمایت بشی مگه تو چند سالته؟  چرا دلتنگی مگه چی شده؟؟ 

هیچ وقت یادت نره فاطمه... 

همیشه هر واکنش و رفتارمون یه دلیلی داره 

نمیشه بگیم اشتباهه...  

آخه لعنتی حتما دلیل داره 

حتما دلیل داره 

خیلی دویدم به عشق برسم ولی عشق دستمو نگرفت 

قدیما میگفتم... من دنبال عشقم... همین... به دنیا اومدم که حس بزرگ پیدا کنم و بیافرینم... منظورم فقط به آدمیزاد نیست 

من عاشق شهر بودم... 

به نظرم احمقانه ترین شکل تربیت مقایسه س... فقط والدین مارو مقایسه نمی کنن با بجه فلانی

ما هم خودمونو همش مقایسه می کنیم با این و اون 

برای اینکه مثلا خودمونو تربیت کنیم

حرفای آرمانیتم به درک... 

می دونم میگی خب عاشق خدا باش 

ولی عزیزم... خدا بازیچه دست من و تو نیست 

خدامو دوست دارم... خیلی هم دوست دارم... تنها حمایتم... همه زندگیم 

هرچی اصرار کردم هرررچییییی دعا کردم که m همیشگی زندگیم باشه... اون قدر دوسم داشت که راضی نشد بدبخت بشم و داشته باشمش...  

نمی تونم وصف کنم که چه قدر صبوره برام 

ولی می دونم خدا بازیچه دست من و تو نیست 

که بشه اسمشو دوست داشت... یا هی گفت خدا خدا خدا 

اون جوری بدتر نداریش

تو روی این زمینی که زندگی کنیی

خودت و جهانتو بشناسی... 

کلا حالیت شه کی هستی

چطور میشه رو این جهان زندگی کرد و غاطی مسایلش نشد... 

چرا اسمشونو میزاری پیش پا افتاده؟؟  

خب زندگی می کنی... هرکسی مدل خودش...  هرکسی جای خودش... 

هرکسی مسایلی داره... نیازهایی داره... نقطه قوت و ضعفی داره 

فرشته نیستی که آدمی... اشتباهم می کنی... 

ولی می تونی فکر کنی

تا وقتی فکر کردن هست میشه ناامید نشد... یعنی راهی هست 

زندگی میگذزه و ما هرچه قدر با خودمونو زندگی بیشتر صلح می کنیم... عاشق تر میشییم... خدامون خیلی بزرگتر و نزدیک تر میشه 

این چند وقت... مدام با حد و مرزها و قوانینی که اون دونفر داشتن سعی می کردی خط کش بندازی تا بشم اونی که اونا میخوان 

ولی نه.... 

دیگه نمیشه... 

دیگه تموم شد... تحقیرهات 

تغییر می کنم... خودم میشم 

من الان چطورم... 1

+ یه چیزی رو نمی فهمم فاطمه!  تو الان چطوری؟؟  

+ چی بگم والا 

+ اگه دوست داری میتونی از برشمردن زوایای مختلف زندگیت شروع کنی :)))  

+ خب برای من تحصیلم درواقع همون کارمه فعلا... فقط فعلا!  

ازون نظر خوبم... خداروشکر خوب پیش میره 

از نظر عاطفی... 

راستش سه تا موجود در این زمینه در من ایجاد شده 

یکی کسیه که به m می اندیشد و به اون روزا 

یکی کسیه که به mr کاف می اندیشه(نمی دونم چرا بهش میگم mr)  

یکی کسیه که میگه مردشور عشق و عاطفه رو ببرن... آخه چه دردیه... حتما باید یکیو دوست داشته باشی :/ مستقل باش عییزم.. مستقل... حداقل یه مدت زمانی 

خلاصه اینا با هم درگیرن و هی جواب همو میدن 

البته این کسی که به m می اندیشه خیلی ضعیفه و واقعا حرفی برای گفتن نداره فقط بعضی وقتا ماتش میبره یا گریه می کنه 

همین الان ترسیدم... ترسیدم...!  هرگونه تحلیل و فکر کردن... منو یاد m می اندازه :((...  چون یه جورایی مسیر فکرامون شبیه بود....  خیلی شبیه.......  

به هرحال هر اتفاقی بیفته من دیگه دوستش نمیدارم... تا همین قدر که داغونم کرد کافیه :( 

ما از اولش شبیه بودیم... شبیه نشدیم... من هنوز خودمم... اون فقط از من جلوتر بود 

و من گذشته ش 

ادامه دارد.. 

شاید امشب پست بارون کنم آسمون وبو... :دی

ته آرزوهای مارو ببین...